Nog ietsie van V@k@f

Augustus 11, 2008 · Geliasseer in Gaste

Vokof hoor noudie aand op die lughawe die grappie van die Boesman wat deur die duine stap, en hy tel ‘n spieel op. Vok, toe hy daarin kyk, sien hy sy oorlede pa, en hy begin huil.

So loop hy vir dae met die spieel in sy bladsak, en elke keer as hy daarin kyk, dan vokin huil hy.

Sy vrou strip haar moer vir die ritueel, gryp die spieel by hom, kyk daarin, en sien ‘n vokin lelike gesig terugkyk.

‘Jou gemors’ skree sy vir hom. ‘Wil jy my se jy sit en skree oor die lelike meit!’

Ek moes lag. Want soveel keer dink ons dat ons mooier en slimmer en vokin meer geld het as die ou langsaan. En soveel keer hoef mens net jou bek oop te maak, en val jy sommer self in ‘n vokin gleufie af!

Of jy dus nou dink jy gaan met jou gesiggie die wereld verower, of met jou gesiggie jouself gewild maak. Vokin feit bly, maak jou bek oop, en kyk in watter gleuf jy val.

Dis hoekom Vokof weinig praat. Uit die aard van my werk het ek nodig om te praat. Maar oor werk. Verder het ek min verbaal te se. Maar die geskrewe woord sal my beste vriend bly tot in lengte van dae. Met die sleutels onder my vingers voel ek ‘n vok oor die beeld wat mense van my het. Ek verras, of verafsku jou eerder as ek die dag my mond teenoor jou oopmaak.

Maar dit is hond kak om hierdie beeld van iemand te he, en die iemand beeld sy eie vokin beeld net met alle erns uit, en dan maak die persoon die bekgedeelte oop, en jy hoor kommingeit deurslaan soos jy nooit kon vermoed nie.

En Vokof kom met almal oor die weg. Wit en bruin. En mens kan sien as kommingeit dieper as die vokin adres loop!

My wens waarmee ek julle vanaand, hier op die lughawe in Kairo agterlaat, is dat julle sal lewe, sal skryf en sal praat soos jou vokin grein is. Moenie die wereld daarbuite probeer bullshit met jou moerse baie belangrike vokin werk, jou selfgesentreerde gediggies en kak one-liners nie.

Wees wie jy is, en as dit kommin is, deel dit met ander. Dan skrik hulle dalk nie so vokin groot as hulle jou eendag raakloop nie.

Okay julle vokirs in die blogging ruimtes. Geliefdes, belaglikes, jagses en kinderagtiges. Ou Vokof gaan nou eers die kontinent verlaat, wat beteken ek gaan nader aan beskawing wees, en as die tyd dit toelaat, sal ek neushare kom trek, en kots oor ‘n paar blogs.

Net oor ek so ‘n kommin skrywer is. Vokit, julle weet mos.

Koebaai!